UTICAJI KLJUČNIH GENA NA NAPRETKE U MIŠIĆNOJ MASI I FIZIČKOJ SNAZI
Da li ste se uželeli stare dobre literature o temi kako da stimulišete mišićni rast? Miostatin, IGF-1, citokini dokazano imaju uticaja na uvećanje mišićne mase, što je više puta potvrđivano i u studijama sa ljudskim ispitanicima i u studijama izvedenim na životinjama. Ipak, nedavna studija objavljena u respektabilnom časopisu ponudila je veoma zanimljive zaključke ispitujući uzročnost pojedinih gena i telesnog odgovora na težinski trening. Zaključci bi trebalo da posebno budu interesantni onima koji tragaju za suplementima za optimizaciju mišićnog rasta.
„Hiperosetljivi“ je jedan od naziva za one vežbače koji su blagoslovljeni odličnom genetikom koja im omogućava da u kratkom vremenskom periodu treniranja ostvare veoma zapažene rezultate kada je u pitanju mišićni rast i fizička snaga. Specifično za muškarce je veoma izražena varijacija uzročnosti težinskog treninga i promena u telesnoj kompoziciji i/ili fizičkoj snazi. Ova uzročnost je znatno više šarolika nego kod dama. Upravo iz ovog razloga pitanje kako stimulisati mišiće da rastu može imati veoma različite odgovore kod pojedinaca.
Poznato nam je da skeletni mišići u proseku mogu uvećati obim 3-59%, dok se uvećanje snage može povećati i do čak 250%, što su rezultati zabeleženi kod mlađih, zdravih ispitanika. Mnogi od vas će pohitati da kažu kako ove brojke ostvaruju upravo oni koji su genetski nadareni, koji imaju manjak miostatina ili kod kojih su zabeležene određene genetske mutacije koje im omogućavaju da napreduju u tolikoj meri. Hajde onda da se zapitamo šta pojedinca čini genetski nadarenim i omogućava mu da toliko napreduje u mišićnoj masi i fizičkoj snazi? Odgovor se krije u genima.
Geni i mišićna hipertrofijaDo danas su nam poznati mnogi geni i njihova povezanost sa mehanizmima mišićnog rasta. Nabrojaćemo samo neke:
Angiotensinski konvertujući enzim-ACEutiče na protok krvi u telu, krvni pritisak, vaskularnost, ima uticaja i na rezerve glikogena u mišićima itd. Pojedinci kod kojih su ovi geni u manjku po pravilu imaju slabije performanse u aktivnostima izdržljivosti, ali su zato bolji u pokretima fizičke snage, a takođe bolje reaguju i na trening za izazivanje mišićnog rasta. Dodatno, imaju i više mišićnih vlakana tipa II, kao i veće celularne rezerve glukoze. Sa druge strane, zaključeno je da su znatno više izloženiji srčanim oboljenjima, visokom krvnom pritisku, izlivanju krvi u mozak, ali i u akumulaciji telesne masnoće u predelu stomaka.
Citokini,poput faktora nekroze tumora (TNF) alfa, zatim interleukina IL-1beta i IL-6 koji se oslobađaju prilikom reagovanja tela na povrede smatraju se inhibitorima rasta i utiču na razgradnju mišićnog tkiva, bar na način tako što umanjuju aktivnosti anaboličkih hormona, poput IGF-1. Nedavna studija zaključila je da starije osobe (u studiji su učestvovali ispitanici starosti 65-80 godina) imaju više citokinskih transkripcija u mišićima u poređenju sa mlađim ispitanicima. Pojedini citoniki, kao što je interleukin 6 izgleda da imaju uticaja na uvećanje sinteze proteina, a danas možemo sigurnije tvrditi da povezanost citokina sa procesima koji se okidaju usled težinskog treninga ima veoma značajne uloge u procesu mišićnog rasta.
Miostatin, deo porodice transformišućih faktora rasta je možda pojedinačni najjači inhibitor mišićnog rasta, što je potvrđeno u brojnim studijama.
Prva studija izvedena na ljudskim ispitanicima podrazumevala je upotrebu snižavajućeg seruma miostatina (MYO-029) i obuhvatila je 136 ispitanika koji su bili u različitim fazama mišićne distrofije. Imajući u vidu da je studija izvođenja na ljudima glavni princip kojim su se rukovodili ispitanici odnosio se na bezbednost. Snižavajući serum je bio dobro tolerisan kod ispitanika sa mišićnom distrofijom.
Nisu zabeleženi neželjeni efekti na skeletne mišiće, kao ni na organe niti na srčani mišić. Mišićna masa kod ovih ispitanika uvećana je u proseku za 2,4% u grupi koja je dobijala dozu seruma od 3mg/kg. Dodatno, primećena je i zavisnost zadebljavanja mišićnih vlakana sa porastom doze seruma (grupa koja je dobijala dozu od 10mg/kg imala je znatno deblja mišićna vlakna, u poredjenju sa grupom koja je dobijala dozu od 3mg).
Razočaravajući zaključak studije odnosio se na hipotezu da ovaj inhibitorski serum nije uticao na uvećanje fizičke snage, bez obzira na dozu koju su grupe ispitanika dobijale. Takođe, manje doze inhibitorskog seruma nisu uzrokovale neželjene efekte, ali kada su doze uvećane u pojedinim grupama, ispitanici su primetili neprijatne iritacije kože. Najpozitivnija hipoteza studije odnosila se na belešku da unošenje serume nije imalo negativnog uticaja na srce.
OSTATAK TEKSTA NA NAŠEM BLOGU